ഇവിടെ ഈ താഴ്‌വരയില്‍ ഞങ്ങളുടെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് നിറങ്ങളില്ല... ഒട്ടകങ്ങളുടെ മനം മടുപ്പിക്കുന്ന ദുര്‍ഗന്ധവും, ചീഞ്ഞളിഞ്ഞ ഈന്ത പഴങ്ങളുടെ കൂമ്പാരങ്ങളും മാത്രമാണ് ഞങ്ങള്‍ക്ക് സ്വന്തം..
മണല്‍ ആരണ്യങ്ങളിലെ മരീചികകള്‍ മരുപ്പച്ച ആണെന്ന് കരുതി അലയാന്‍ മാത്രം വിധിക്കപ്പെട്ടവരാണ് ഞങ്ങള്‍...
ഇപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ആരും കരയാറില്ല...കാരണം ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുനീരിലെ ഉപ്പിനു വേണ്ടി അവര്‍ മത്സരങ്ങള്‍ സംഘടിപ്പിച്ചിരുന്നു...
അതിലെ വിജയിക്ക് ഞങ്ങളുടെ വിയര്‍പ്പു ശേഖരിച്ചു ഉണ്ടാക്കിയ ഒരു സമുദ്രമായിരുന്നു സമ്മാനം...
ഓരോ ദിനവും ഞങ്ങളുടെ ഓരോ മരണങ്ങളാണ്, അവിടെ അവര്‍ക്കത്‌ ആഘോഷങ്ങളാണ്.. ഇവിടെ ഞങ്ങളുടെ തകരുന്ന സ്വപ്നമാളികകള്‍ കൊണ്ടാണ് അവര്‍ അവരുടെ കൊട്ടരങ്ങള്‍ക്ക് തറക്കല്ലുകള്‍ ഇടുന്നത്...
അകിടിലെ അവസാന ക്ഷീര കണികകളും കഴിഞ്ഞു ഇറ്റു വീഴുന്ന ചോരതുള്ളികള്‍ക്കായി ആര്‍ത്തിയോടെ നാക്ക് നീട്ടി കിതക്കുന്ന അവരുടെ നിശ്വാസങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പോള്‍ വ്യക്തമായി കേള്‍ക്കാം...
