ഞങ്ങള്‍ വീണ്ടും ഒരിക്കല്‍ കൂടി സംസാരിച്ചു...
കര്‍ക്കിടകം കരഞ്ഞു തീര്‍ത്ത ഒരു മഴക്കാലത്തിനു ശേഷം...
എനിക്ക് പറയാന്‍ ഒന്നും അവശേഷിച്ചിരുന്നില്ല...
എങ്കിലും എനിക്ക് കേള്‍ക്കാന്‍ പലതും ഇനിയുമുണ്ടായിരുന്നു...
എന്നെ ഞാന്‍ ഉപേക്ഷിച്ച മനസ്സിന്റെ കല്ലരകളിലെ കരിവള ചില്ലുകളും ...
കരിമഷിയെഴുതിയ കണ്ണിന്റെ തിളക്കവും ഇപ്പോള്‍ വീണ്ടും വേട്ടയാടുന്നു....
ഗ്രീഷ്മത്തില്‍ അവസാന ഇലയും പൊഴിഞ്ഞു
വസന്തത്തിനു വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്ന ഒരു വൃക്ഷം മാത്രമാണ് ഞാന്‍ ...
എന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ ഞാന്‍ സൂക്ഷിക്കുന്ന അവസാനത്തെ
"തിരുശേഷിപ്പുകള്‍ക്ക്" വേണ്ടി നീ ഒരിക്കല്‍ കൂടി എന്‍റെ മുന്പില്‍ വരരുത്...
No comments:
Post a Comment