Sunday, December 12, 2010

അടയാളങ്ങള്‍


വാന്‍ഗോഗിനെ ആരാധിച്ചിരുന്നെങ്കിലും,
അന്ന് എന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് നിറങ്ങള്‍ ഇല്ലായിരുന്നു....
നെരൂദയെ ഞാന്‍ വായിച്ച്ചിരുന്നെങ്കിലും,
ഭാവനകള്‍ക്ക് ചിറകുകള്‍ ഇല്ലായിരുന്നു ....

ഒന്നാം വര്‍ഷ ബിരുദ ക്ലാസ്സില്‍ ശിവശങ്കരന്‍ സാര്‍
വര്‍ണ്ണിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നത് സീതയുടെ പര്‍വ്വം ആയിരുന്നില്ലാ,
ലജ്ജിച്ചു മുഖം കുനിച്ചിരുന്ന പെണ്‍ തരുണികള്‍ , .
അവസാന ബഞ്ചില്‍ അവരെയും നോക്കി
കണ്ണുമിഴിച്ചിരുന്ന ഞാന്‍ ..
മനസ്സില്‍ കുറിച്ചിട്ട വരികള്‍ ,
എന്‍റെ ആദ്യത്തെ സൃഷ്ടി..

" നിങ്ങള്‍ എന്തിനു എന്‍റെ നേരെ മുഖം തിരിക്കുന്നു,
നിങ്ങളെ ഭക്ഷിക്കാന്‍ മാത്രം വിശപ്പെനിക്കില്ലാ
ഒരിക്കല്‍ എനിക്ക് വിശക്കും ,
അന്ന് ഞാന്‍ വാവിട്ടു നിലവിളിക്കും ... !!!

നെയ്യൊഴിച്ച് താളിച്ച ചോറുരുളകളെക്കാള്‍
എനിക്കിഷ്ടം
വലിച്ചെറിയപ്പെട്ട ..!!
കണ്ണുനീരിന്റെ ഉപ്പിട്ട
പാഴ് വറ്റുകള്‍ ആണ് ..

അല്ലെങ്കില്‍ ,
എന്നോടൊപ്പം വരൂ നമുക്ക്
പട്ടിണി കിടന്നു മരിക്കാം "

3 comments:

  1. @സ്വപ്നസഖി...
    Thnx.

    ReplyDelete
  2. സജി... നിന്റ്റെ എഴുത്തിന്റെ നോവ് ഞാനറിയുന്നു.
    എഴുത്ത് നിര്‍ത്തരുതു.

    ആശംസകള്‍

    ReplyDelete